Κάλεσμα της Ιδιοτέλειας

Κάποτε ένας ανώτερος αξιωματούχος ονόματι Λου Γκεν ρώτησε τον δάσκαλο Ναν Τσουάν:

"Ήταν ένας ενάρετος άνθρωπος που έτρεφε μια χήνα μέσα σε ένα δοχείο και δεν ήξερε πώς να βγάλει έξω το πουλί όταν μεγάλωσε. Εσύ ξέρεις τη μέθοδο με την οποία μπορείς να βγάλεις το πουλί έξω, χωρίς να το βλάψεις ή να σπάσεις το δοχείο;"

"Ω, Εξοχότατε!" φώναξε ο δάσκαλος ξαφνικά.

"Εδώ είμαι", απάντησε χωρίς καθυστέρηση ο Λου Γκεν.

"Εντάξει, λοιπόν! Βγήκε έξω!" φώναξε ο Ναν Τσουάν.


Σχόλιο: Η κραυγή του δασκάλου αφύπνισε τον αξιωματούχο από την προσκόλληση του νου, που προκαλείται από τις πλάνες της γνώσης. Αν ο Λου Γκεν μπορούσε να απαλλαγεί από την προσκόλληση, ο νους του θα βρισκόταν σε αρμονία, χωρίς να αγωνίζεται να βρει απάντηση σε ένα τέτοιο ψευτοερώτημα. Το καθήκον του δασκάλου ήταν να κάνει τον Λου Γκεν να αντιληφθεί ότι δεν υπήρχε χήνα ούτε δοχείο ούτε τίποτα απολύτως. Όλα τα πράγματα και οι διακρίσεις δημιουργούνται από τον Νου. Χάρη στην κραυγή του δασκάλου, ο Λου Γκεν είδε το δικό του Εγώ και τη σχετική ιδέα του "εγώ" και των "άλλων" ως το βασικό εμπόδιο στον δρόμο του προς την αγνή φύση του Εαυτού.
Όταν αρχίσει η άσκηση του Τσαν, ο ασκούμενος αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι όλη η ύπαρξη είναι απατηλή. Όταν φτάσει στην πλήρη αντίληψη, όλες οι σχετικές ιδέες συγχωνεύονται. Ο Νους ενοποιείται με το εξωτερικό περιβάλλον.
Ο δάσκαλος Χουέι Σου είχε πει : " Η πηγή του Τάο δεν είναι μακριά από εσένα. Ο ωκεανός της φύσης του Εαυτού βρίσκεται παντού γύρω σου. Αν είσαι έτοιμος να αναζητήσεις τη Φώτιση εκ των ένδον, θα φτάσεις στη στιγμιαία πραγμάτωση".