Αρχαίο Λατομείο Βρίας
Φτάνοντας στην Κατερίνη εγκαταλείπουμε την Εθνική Οδό και κατευθυνόμαστε προς Ελασσόνα. 13 χιλιόμετρα έξω από την Κατερίνη στρίβουμε δεξιά, παίρνοντας κατεύθυνση για τα άγνωστα Ανατολικά Πιέρια. Αφήνουμε το οδικό δίκτυο στη Βρία και παίρνουμε αριστερά έναν χωματόδρομο που διασχίζει ένα πυκνό δάσος δρυός, και καταλήγει στην κορυφή ενός αυχένα. Σε υψόμετρο 1000 περίπου μέτρων, στη θέση "Σεντούκια" υπάρχει αρχαίο λατομείο μαρμάρου, για το οποίο δεν έχει γίνει ουσιαστική αρχαιολογική έρευνα.
Μετά από μια κάπως δύσκολη διαδρομή, διασχίζοντας ένα βουνό που κάθε γωνιά του σου επιφυλάσσει μία έκπληξη, φθάνουμε στο σημείο όπου η πινακίδα σηματοδοτεί την έναρξη του μονοπατιού.
Ακολουθούμε το μονοπάτι μήκους περίπου 800 μέτρων και εισχωρούμε βαθιά μέσα σε σκοτεινό δάσος οξιάς.
Σε κάποια σημεία το χάνουμε μέσα στα πυκνά φυλλώματα, το ξαναβρίσκουμε όμως και αμέσως μετά φτάνουμε σε ξέφωτο. Το τοπίο αλλάζει, γίνεται δύσβατο και πετρώδες. Δεν είναι όμως απλές, συνηθισμένες πέτρες. Είναι τεράστιοι ογκόλιθοι, με άψογες ορθές γωνίες, που δεν αφήνουν την παραμικρή αμφιβολία, ότι έχουν λαξευθεί από χέρι ανθρώπου.
Είναι διάσπαρτοι παντού, οι διαστάσεις τους ποικίλουν, κάποιοι ξεπερνούν σε μήκος τα τρία μέτρα.
Σε άλλα σημεία, ανάμεσα στα χόρτα και στα δέντρα, εξέχουν κυλινδρικά ή ορθογώνια πέτρινα κομμάτια, τμήματα από τεράστιες κολόνες.
Σε όλο το χώρο κυριαρχεί μια μεγάλη ακαταστασία, είναι σαν να εγκαταλείφθηκε αιφνιδιαστικά, πιθανώς μετά από κάποιο σεισμό. Μερικές δεκάδες μέτρα πιο ψηλά διακρίνονται συμπαγείς κατακόρυφες επιφάνειες βράχων, που φέρουν χαρακτηριστικά σημάδια λάξευσης των ογκολίθων και των κιόνων.
Εδώ βρίσκεται αναμφίβολα το κεντρικό νταμάρι απ' όπου εξήχθησαν τα λατομικά προϊόντα της μακρινής εκείνης εποχής. Είναι ανεξερεύνητη η μέθοδος κοπής, ο τρόπος μεταφοράς και η τελική χρήση αυτών των μαρμάρων.
Πιθανολογείται ότι χρησιμοποιήθηκαν και για την κατασκευή του Ερεχθείου στην Ακρόπολη των Αθηνών. Το εύλογο και αναπάντητο ερώτημα είναι πώς αυτοί οι τεράστιοι πέτρινοι όγκοι μεταφέρονταν κάτω στα λιμάνια. Παρά τις προσπάθειες για οικονομική εκμετάλλευση του λατομείου η περιοχή έχει χαρακτηριστεί αρχαιολογικός χώρος και δεν επιτρέπεται καμία εμπορική παρέμβαση.
Ξαναπαίρνουμε το μονοπάτι μέσα στο δάσος, γεμάτοι με αναπάντητα ερωτηματικά...
Μετά από μια κάπως δύσκολη διαδρομή, διασχίζοντας ένα βουνό που κάθε γωνιά του σου επιφυλάσσει μία έκπληξη, φθάνουμε στο σημείο όπου η πινακίδα σηματοδοτεί την έναρξη του μονοπατιού.
Ακολουθούμε το μονοπάτι μήκους περίπου 800 μέτρων και εισχωρούμε βαθιά μέσα σε σκοτεινό δάσος οξιάς.
Σε κάποια σημεία το χάνουμε μέσα στα πυκνά φυλλώματα, το ξαναβρίσκουμε όμως και αμέσως μετά φτάνουμε σε ξέφωτο. Το τοπίο αλλάζει, γίνεται δύσβατο και πετρώδες. Δεν είναι όμως απλές, συνηθισμένες πέτρες. Είναι τεράστιοι ογκόλιθοι, με άψογες ορθές γωνίες, που δεν αφήνουν την παραμικρή αμφιβολία, ότι έχουν λαξευθεί από χέρι ανθρώπου.
Είναι διάσπαρτοι παντού, οι διαστάσεις τους ποικίλουν, κάποιοι ξεπερνούν σε μήκος τα τρία μέτρα.
Σε άλλα σημεία, ανάμεσα στα χόρτα και στα δέντρα, εξέχουν κυλινδρικά ή ορθογώνια πέτρινα κομμάτια, τμήματα από τεράστιες κολόνες.
Σε όλο το χώρο κυριαρχεί μια μεγάλη ακαταστασία, είναι σαν να εγκαταλείφθηκε αιφνιδιαστικά, πιθανώς μετά από κάποιο σεισμό. Μερικές δεκάδες μέτρα πιο ψηλά διακρίνονται συμπαγείς κατακόρυφες επιφάνειες βράχων, που φέρουν χαρακτηριστικά σημάδια λάξευσης των ογκολίθων και των κιόνων.
Εδώ βρίσκεται αναμφίβολα το κεντρικό νταμάρι απ' όπου εξήχθησαν τα λατομικά προϊόντα της μακρινής εκείνης εποχής. Είναι ανεξερεύνητη η μέθοδος κοπής, ο τρόπος μεταφοράς και η τελική χρήση αυτών των μαρμάρων.
Πιθανολογείται ότι χρησιμοποιήθηκαν και για την κατασκευή του Ερεχθείου στην Ακρόπολη των Αθηνών. Το εύλογο και αναπάντητο ερώτημα είναι πώς αυτοί οι τεράστιοι πέτρινοι όγκοι μεταφέρονταν κάτω στα λιμάνια. Παρά τις προσπάθειες για οικονομική εκμετάλλευση του λατομείου η περιοχή έχει χαρακτηριστεί αρχαιολογικός χώρος και δεν επιτρέπεται καμία εμπορική παρέμβαση.
Ξαναπαίρνουμε το μονοπάτι μέσα στο δάσος, γεμάτοι με αναπάντητα ερωτηματικά...
