Μύηση Ι (Γ' μέρος)
Όπως ακριβώς η γέννηση ενός παιδιού είναι μια είσοδος μέσα στο φως και η αρχή ενός εξ ολοκλήρου νέου τρόπου ζωής, έτσι κάθε διαδοχική μύηση είναι μια είσοδος μέσα στο φως, που συνεπάγεται την αποκάλυψη ενός διαφορετικού κόσμου. Η ιστορική διαδικασία μπορεί να αποκαλύψει τη βαθμιαία είσοδο του ανθρώπινου γένους μέσα σε διευρυνόμενες «φωτισμένες περιοχές» συνειδήσεως.
Η πρώτη μύηση θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν το τέρμα και η ανταμοιβή της μυστικιστικής εμπειρίας. Δεν είναι μια αποκρυφιστική εμπειρία στην αληθινή έννοια του όρου, γιατί σπάνια κατανοείται ακριβώς, όπως στην περίπτωση των επόμενων μυήσεων και για τον λόγο αυτό οι δυο πρώτες μυήσεις δε θεωρούνται μεγάλες μυήσεις. Ο μυστικιστικός Δρόμος οδηγεί στην πρώτη μύηση. Έχοντας επιτελέσει τον προορισμό του εγκαταλείπεται και έπειτα ακολουθούμε τον Δρόμο του αποκρυφισμού, που οδηγεί στις φωτισμένες περιοχές των υψηλότερων καταστάσεων συνείδησης. Έτσι, διαπιστώνεται ότι ΚΑΙ οι δυο Δρόμοι είναι απαραίτητοι.
Μετά την πρώτη μύηση, η έννοια του σεξ μετατοπίζεται σταθερά στην πρέπουσα της θέση σαν απλώς μια φυσική φάση της ύπαρξης στους τρεις κόσμους αλλά η έμφαση αλλάζει. Η ανώτερη εμπειρία και αντιστοιχία, εκείνη της οποίας το φυσικό σεξ είναι απλώς ο συμβολισμός, γίνεται φανερή. Αντί του άρρενος και θήλεως, προβάλει η μαγνητική σχέση μεταξύ της θετικής ψυχής και της αρνητικής προσωπικότητας (εγώ) αντίστοιχα, με επακόλουθη δημιουργικότητα στα υψηλότερα πεδία. Τα όργανα της σχέσης αυτής είναι το ενεργειακό κέντρο της κορυφής και το ενεργειακό κέντρο άζνα (τρίτο μάτι) που τελικά – διαμέσου της υπόφυσης και του κωνοειδή αδένα – ρυθμίζουν την προσωπικότητα (εγώ) και τη διευκολύνουν να εμποτιστεί από την ψυχή.
Η ενέργεια του κέντρου των γεννητικών οργάνων (του δραστικότερου κέντρου κατά την πρώτη μύηση) πρέπει να μετουσιωθεί και να ανυψωθεί στο ενεργειακό κέντρο του λαιμού, μεταμορφώνοντας τη φυσική δημιουργική πράξη (σεξ) σε δημιουργική διαδικασία αναπαραγωγής του καλού, του ωραίου και του αληθινού. Αυτό είναι το αλφάβητο της βασικής σας γνώσεως. Η μετουσίωση του σεξ.
Στη μετουσιωτική αυτή διαδικασία, οι άνθρωποι έχουν απατηθεί και έχουν προσεγγίσει το θέμα από δύο μόνο πλευρές:
1. Επεζήτησαν να ανακόψουν τη φυσική επιθυμία και προσπάθησαν να την επιβάλλουν σε μια αναγκαστική μονογαμία. Έτσι, συχνά διέστρεψαν τη φύση και υπέβαλαν τον «φυσικό άνθρωπο» σε κανόνες που ΔΕΝ ήταν Θείας πρόθεσης.
2. Έφτασαν στο άλλο άκρο και προσπάθησαν να εξαντλήσουν την κανονική σεξουαλική επιθυμία, με την ακολασία, ασέλγεια και διαστροφές, βλάπτωντας τους εαυτούς τους και τοποθετώντας τη βάση για τη διαστρέβλωση επί πολλές μελλοντικές ενσαρκώσεις.
Η αληθινή μετουσίωση είναι στην πραγματικότητα η επίτευξη μιας ορθής αίσθησης αναλογίας των παραπάνω. Όταν μια αληθινή αναγνώριση του ρόλου, τον οποίο το σεξ πρέπει να παίζει στην καθημερινότητα των ανθρώπων παραλληλίζεται με τη συγκέντρωση της σκέψης προς το κέντρο του λαιμού, τότε το κέντρο αυτό γίνεται αυτόματα μαγνητικό και ελκύει τις δυνάμεις του κέντρου των γεννητικών οργάνων προς τα πάνω διαμέσου της σπονδυλικής στήλης, μέσα στον «τόπο της δημιουργικής δόμησης». Αποκαθιστάται έτσι μια γραμμή φωτός, που επιτρέπει την αλληλεπίδραση μεταξύ του κέντρου άζνα (τρίτο μάτι) και του κέντρου της κορυφής και συνεπώς μεταξύ του μυξαδένος και του κωνάριου. Όταν υπάρχει αυτή η γραμμή φωτός τότε είναι δυνατή η πρώτη μύηση.
Όταν αυτή η γραμμή φωτός έχει συνδέσει τις ανώτερες πνευματικές όψεις και τις κατώτερες και όταν το κέντρο των γεννητικών οργάνων βρίσκεται σε ευθυγράμμιση με το κέντρο του λαιμού, τότε ο μυημένος γίνεται ένας Δημιουργικός Εργάτης του Θείου Σχεδίου και ένας «Μαγικός Εκπρόσωπος» του Θείου Οικοδομικού Έργου. Είναι τότε μια εποικοδομητική δύναμη, που χειρίζεται ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ την ενέργεια στο φυσικό πεδίο (ύλη). Δημιουργεί μορφές σαν εκφράσεις της πραγματικότητας. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΜΑΓΕΙΑΣ.
«Όταν η Ράβδος της Μυήσεως κατέρχεται και αγγίζει το κατώτερο μέρος της σπονδυλικής στήλης, υπάρχει μια ανύψωση. Όταν τα μάτια έχουν ανοιχθεί μέσα στο Φως, εκείνο που πρέπει να χαμηλώσει σε μορφή, διακρίνεται τώρα. Το όραμα αναγνωρίζεται. Το φορτίο του μέλλοντος αναλαμβάνεται. Το σπήλαιο φωτίζεται και ο Νέος Άνθρωπος εμφανίζεται».
Alice A. Bailey, "Οι Ακτίνες και οι Μυήσεις"
