Το Κύπελλο
Το κατώτερο κύπελλο υψώνεται σαν ένα λουλούδι
με μαύρο ή σκοτεινό χρώμα.
Πληκτικό φαίνεται στην εξωτερική όραση,
μέσα όμως λάμπει κάποτε ένα φως
και καταστρέφει την πλάνη.
Το δεύτερο κύπελλο υψώνεται έξω από το κατώτερο θηκάρι,
όπως το λουλούδι έξω από τον πράσινο κάλυκα.
Το χρώμα του είναι ρόδινο, με πολλές αποχρώσεις
και στον θεατή φαίνεται σαν να μπορεί το χρώμα
να υπερβάλλει το εσωτερικό λαμπρό φως.
Αυτό όμως είναι πλάνη που διαλύει ο χρόνος.
Το τρίτο κύπελλο υπερβαίνει όλα
και ανοίγει πλατιά έγκαιρα τα απλωμένα πέταλά του.
Φαίνεται γαλάζιο και σμίγει με το ρόδινο,
σχηματίζοντας στην αρχή μια βαθειά αδιαπέραστη σκιά
που αποκλείει το φως.
Μέσα στα τρία, βαθειά κρυμμένο στην καρδιά,
λεπτό στην αρχή κι όμως αυξανόμενο πάντα περισσότερο,
λάμπει το θείο φως.
Το φως αυτό, με την ακτινοβολία θερμότητας
και ενδομύχου θείου παλμού,
δομεί από μόνο του ένα περίβλημα ιριδισμού.
Αναδύεται από το τριπλό κύπελλο
σαν μια πλεούμενη φυσαλίδα
πάνω σε ένα λουλούδι.
Μέσα σε αυτό το ποικιλόμορφο περίβλημα
καίει η εσωτερική Φλόγα
και με τη σειρά της κατακαίει
το κατώτερο χονδροειδές υλικό.
Ακόμα καθώς πλησιάζεται η Ατραπός,
διαυγέστερο διαλάμπει το φως έξω.
Εμπρός μέσον του χονδρού και σκοτεινού κυπέλλου
που αποτελεί το θεμέλιο λάμπει το επουράνιο φως,
ωσότου όλοι όσοι βλέπουν την ακτινοβολία
φωνάζουν μέσα τους:
"Κοίταξε, ένας Θεός είναι εδώ"
Εμπρός από το ρόδινο κύπελλο
λάμπει η εσωτερική φλόγα,
ωσότου γοργά το κόκκινο της γήινης επιθυμίας
γίνεται η φλόγα της φωτιάς του ουρανού
κι όλα χάνονται εκτός από την έφεση,
που δε σκιάζει το ποτήρι με καρμικό χρώμα.
Εμπρός από το γαλάζιο κύπελλο
λάμπει και φέγγει το εσωτερικό θείο φως,
ωσότου καίονται και φεύγουν όλες οι μορφές
και τίποτε δε μένει εκτός από μία θεία αφαίρεση.
Τίποτε παρά μόνο τα ντύματα απομένουν από κάτω,
τίποτε παρά μόνο οι μορφές για χρήση
και στο κορύφωμα ποιο παράξενο αποτέλεσμα γίνεται ορατό;
Περίμενε, ω προσκυνητή, στην παράξενη εμφάνιση,
με σκυμμένη κεφαλή παρακολούθησε την πρόοδο της φωτιάς.
Αργά το κύπελλο σμίγει σε έναν βωμό
κι από τον τριπλό αυτό βωμό
ανεβαίνει η φωτιά στην Πηγή της.
Καθώς ανεβαίνει και απλώνεται η εσωτερική φλόγα,
η ομορφιά της κεντρικής σφαίρας,
φωτισμένη με λευκή ακτινοβολία,
κάνει τους κόσμους να σταθούν και να φωνάξουν:
"Κοίταξε, ένας Θεός είναι εδώ"
Πάντα οι φλόγες ανεβαίνουν ψηλότερα,
πάντα η θερμοκρασία διαχύνεται,
ωσότου - τη στιγμή της ορισμένης ώρας -
η φλόγα καταστρέφει τα πάντα κι όλα χάνονται,
το έργο των αιώνων περνά σε μια στιγμή
στην ανυπαρξία.
Μα εμπρός από την τετραπλή φωτιά,
πάνω από τον βωμό των αιώνων,
αναπηδά η απελευθερωμένη Μία, η Φλόγα.
Πίσω στη φωτιά του κόσμου αναπηδά η διπλή φλόγα.
Μέσα στα τρία απορροφάται η ουσία
και γίνεται ένα με την πηγή της.
Η Σπίθα γίνεται η Φλόγα,
η Φλόγα γίνεται η Φωτιά
και αποτελεί μέρος της μεγάλης κοσμικής αστραποβολής,
που κρατεί το μυστικό του Πέντε,
που είναι κρυμμένο μέσα στην καρδιά.
~
Θ.
