I

 Συ που είσαι εγώ, πέρα απ' όλα όσα είμαι,

Που δεν έχεις φύση και όνομα,

Που υπάρχεις όταν όλα εκτός από Σένα έχουν φύγει,

Συ κέντρο και μυστικό του ΄Ηλιου,

Συ κρυμμένη πηγή όλων των γνωστών πραγμάτων

Και των αγνώστων,

Συ απόμακρε, μόνε,

Συ αληθινή φωτιά μέσα στο καλάμι,

Γεννήτορα και τροφέ, πηγή και σπόρε,

Της ζωής, της αγάπης, της ελευθερίας και του φωτός,

Συ άφατε και αόρατε,

Εσένα επικαλούμαι, ω αμυδρή δροσερή φωτιά μου

Που ανάβεις σύμφωνα με τη θέλησή μου.

Εσένα επικαλούμαι, ω αιώνιε,

Εσένα, κέντρο και μυστήριο του ΄Ηλιου,

Και αγιότατο μυστήριο Του οποίου φορέας είμαι εγώ,

Παρουσιάσου, τρομερότατε και γλυκύτατε,

΄Οπως είναι θεμιτό στο τέκνο Σου.

Γιατί του Πατρός και του Υιού Πρότυπο είναι το ΄Αγιο Πνεύμα.

Αρρενοθήλυ, πεμπτουσιώδη, ενιαίε,

Αρσενικό ον, καλυμμένο με μορφή θηλυκή.

Δόξα και αίνος εν υψίστοις,

Συ, Περιστερά, θεοποιείς την ανθρωπότητα,

Τη φυλή που κυβερνάς ως βασίλισσα,

Για να φέρεις ηλιόφως στη χειμωνιάτικη θύελλα.

Δόξα και αίνος σε Σένα, χυμέ της κοσμικής μελιάς, δέντρο θαυμαστό!

Δόξα σε Σένα από τον Επιχρυσωμένο Τύμβο.

Δόξα σε Σένα από την Προσμένουσα Μήτρα.

Δόξα σε Σένα από την ανόργωτη γη!

Δόξα σε Σένα από την ορκισμένη παρθένο!

Δόξα σε Σένα, αληθινή Ενότητα Της Αιώνιας Τριάδας!

Δόξα σε Σένα, κύριε και κυρά Και Εαυτέ, που είμαι αυτό που είμαι!

Δόξα σε Σένα, αιώνιε ΄Ηλιε, Συ,

΄Ενα σε Τρία και Τρία σε ΄Ενα!

Δόξα και αίνος σε Σένα, Χυμέ της κοσμικής μελιάς, δέντρο θαυμαστό!

Aleister Crowley