Ο Νόμος των Επτά Θανάτων (Α' μέρος)
Ο Πρώτος Θάνατος: Όταν τέμνονται δύο γραμμές κίνησης, δημιουργείται ένας στρόβιλος. Στη συνέχεια, αυτές οι δύο γραμμές κίνησης αλληλοεξουδετερώνονται και, παύοντας να υπάρχουν σαν κίνηση, γίνονται ένα κέντρο σταθερότητας. Αυτός είναι ο Πρώτος Θάνατος.
Ο Δεύτερος Θάνατος: Η δράση και η αντίδραση είναι ίσες και αντίθετες στο επίπεδο όπου πρωτοεκδηλώνονται. Δρουν, αντιδρούν και συνεχίζουν να εκδηλώνονται σε κυκλική μορφή. Όταν όμως, περνούν από το ένα επίπεδο στο άλλο, παύουν να εκδηλώνονται πάνω στο προηγούμενο επίπεδο και παίρνουν μια υπόσταση διαφορετικής μορφής στο επόμενο επίπεδο. Όταν αυτή η αλλαγή εξετάζεται από το επίπεδο στο οποίο οι δυνάμεις αυτές εκδηλώθηκαν αρχικά, ονομάζεται θάνατος. Αν πάλι εξεταστεί από το επίπεδο που υποδέχεται αυτές τις δυνάμεις, ονομάζεται γέννηση.
Αν δεις μια εξελικτική αλλαγή από την πιο πρωτόγονη όψη της, θα σου φανεί σαν θάνατος. Αν αντίθετα τη δεις από την πιο εξελιγμένη της όψη, θα σου φανεί σαν γέννηση. Αυτή η γέννηση είναι ο Δεύτερος Θάνατος.
Ας τα ξεκαθαρίσουμε αυτά με ένα παράδειγμα. Η ζωή έχοντας εξελιχτεί σε βαθμό που ξεπερνά την εκφραστική ικανότητα των κατώτερων μορφών (αυτές οι ταπεινές μορφές δε μπορούν πια να την εκφράσουν) δομεί για τον εαυτό της υψηλότερες μορφές. Τα απολιθωμένα υπολείμματα των χαμηλότερων μορφών που έχουν εγκαταλειφθεί, βρίσκονται πια ανάμεσα στα συντρίμμια της ζωής. Έχουν πεθάνει και η φυλή τους εκλείπει. Δεν υπάρχουν πια. Η ίδια η ζωή όμως έχει αναγεννηθεί μέσα σε έναν φορέα υψηλότερου τύπου. Μόνο με την εγκατάλειψη της απλούστερης μορφής μπορεί η ζωή να εισέλθει στην πιο σύνθετη.
Εν τούτοις, η συνείδηση που βρίσκεται στο επίπεδο της απλούστερης μορφής, βλέπει αυτή τη μεταμόρφωση σαν τραγωδία, γιατί δε μπορεί να συλλάβει την ανώτερη ζωή και βλέπει να προδιαγράφεται ο θάνατός της. Αντίθετα, η συνείδηση που ανήκει στην ανώτερη ζωή, βλέπει σε αυτή τη "μετακόμιση" τη γέννηση μιας νέας εκδήλωσης και αγαλλιάζει, γιατί βλέπει την πληρέστερη έκφραση των δυνατοτήτων της.
Ο Τρίτος Θάνατος: Κάθε ατομικοποιημένη συνείδηση ζει για να πεθάνει και πεθαίνει για να ζήσει. Μόνο μέσω του θανάτου μπορούμε να δρέψουμε τους καρπούς της ζωής. Βόσκουμε στους αγρούς της Γης και ξαπλώνουμε στους αγρούς των Ουρανών για να αναμασήσουμε την τροφή. Έχει λεχθεί ότι "για μιας ώρας μελέτη, κάνε τρεις ώρες διαλογισμό". Στη διάρκεια της ζωής μελετάμε και στη διάρκεια του θανάτου διαλογιζόμαστε.
Αν απλά "ζεις", όλες οι εμπειρίες σου θα περάσουν μέσα από τη συνείδηση και δε θα αφήσουν παρά μόνο ένα μικρό αποτύπωμα, αφού οι πρώτες λιγοστές εικόνες γεμίσουν όλο τον διαθέσιμο χώρο. Όλα θα είναι συγκεκριμένα, άσχετα και ασύνδετα. Με τον διαλογισμό του θανάτου βγαίνει στην επιφάνεια η αφηρημένη ουσία της ζωής και η θέση των αναρίθμητων συγκεκριμένων εικόνων, παίρνει μία και μοναδική αφηρημένη σύλληψη. Μάθε να εμπιστεύεσαι τον θάνατο. Μάθε να υπολογίζεις τον θάνατο στα σχέδια σου για το μέλλον και να εκτελείς τακτικά την άσκηση κατά την οποία οραματίζεσαι τον εαυτό σου νεκρό, φανταζόμενος πώς θα είσαι τότε. Έτσι, θα μάθεις να χτίζεις τη γέφυρα ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο, ώστε να περάσεις με άνεση σε αυτόν, όταν έρθει η ώρα. Δες τον εαυτό σου σαν πεθαμένο, να συλλογίζεται το πεπρωμένο του. Δες τον εαυτό σου σαν πεθαμένο και συνέχισε το έργο σου από το επίπεδο του νεκρού. Έτσι θα κτιστεί η γέφυρα που οδηγεί πέρα από το Πέπλο. Ας γεφυρωθεί με αυτή τη μέθοδο το χάσμα ανάμεσα στη λεγόμενη ζωή και το λεγόμενο θάνατο, ούτως ώστε οι άνθρωποι να πάψουν να τον φοβούνται.
Ο Τέταρτος Θάνατος: Το τέσσερα είναι ο συνδετικός αριθμός। Το τέταρτο σώμα, που είναι η υψηλότερη όψη της Προσωπικότητας, τη συνδέει με την Ατομικότητα. Ο Τέταρτος Θάνατος ονομάζεται συνδετικός θάνατος, διδακτικός θάνατος ή διαφορετικά ύπνος. Ο ύπνος είναι μικροσκοπικός θάνατος, ακριβώς όπως ο θάνατος είναι μεγάλος ύπνος. Κάποια γνώση της φύσης του θανάτου, βοηθάει στην ερμηνεία του. Η φύση του θανάτου δεν κατανοείται αρκετά. Οι εντυπώσεις του ύπνου που λαμβάνονται από τη συνείδηση, όταν αυτή βρίσκεται σε εγρήγορση είναι παραπλανητικές. Στον ύπνο, το φυσικό επίπεδο αποχωρίζεται από τα υπόλοιπα πεδία. Η ψυχή που απελευθερώνεται με αυτόν τον τρόπο, δε δέχεται πια τις εντυπώσεις που έρχονται μέσα από τις πέντε πύλες των αισθήσεων και λέμε ότι αυτός που κοιμάται, είναι παθητικός. Αλλά η Ατομικότητα ξυπνάει και είναι ενεργητική. Αντίθετα, όταν ο άνθρωπος είναι ξύπνιος, η Ατομικότητα κοιμάται. Αυτός είναι ο κανόνας για την πλειονότητα. Φτάνει όμως κάποια στιγμή στην εξέλιξη μερικών ανθρώπων που η Προσωπικότητα μπορεί να χρησιμοποιηθεί από την Ατομικότητα για να αυτοεκφραστεί. Αυτό απαιτεί μια πολύ αναπτυγμένη Προσωπικότητα και μια πολύ εξελιγμένη Ατομικότητα. Η Ατομικότητα αναφέρεται σε ιερές γραφές σαν ο "Άγγελος που πάντα βλέπει το πρόσωπο του Θεού".
Κατά τη διάρκεια της αφυπνισμένης ζωής του σώματος, η Ατομικότητα είναι προσηλωμένη στο να μεταφράζει σε δικούς της αφηρημένους όρους τις συγκεκριμένες εντυπώσεις που δέχεται η κατώτερη ψυχή. Όταν στη συνέχεια παύει να είναι στραμμένη προς τα μέσα, γίνεται αντικειμενική πάνω στο δικό της επίπεδο και αντικρίζει το "πρόσωπο του Πατέρα". Ύστερα, μετράει τον εαυτό της συγκρίνοντας τον με το Θεϊκό μέτρο και κάνει τις αναπροσαρμογές που της επιτρέπει η δύναμή της. Αλλά οι αναπροσαρμογές του πνεύματος είναι αιώνιες και μετριούνται με το άνοιγμα του Ουρανού.
Οι ελάχιστα εξελιγμένες ψυχές, όμως, μπορεί όταν κοιμούνται να μη βυθίζονται στη λήθη αλλά στραμμένες στις ανικανοποίητες επιθυμίες της σάρκας, να συνεχίσουν να λειτουργούν σε σχέση με τις σκεπτομορφές αυτών των επιθυμιών. Ονειρεύονται τα όνειρα που απορρέουν από τα ανικανοποίητα πάθη τους και την ορμή των ενστίκτων. Η Ατομικότητα δεν ελευθερώνεται και αντί να αντικρίζει το "πρόσωπο του Πατέρα που βρίσκεται στον Ουρανό", βλέπει την ανεστραμμένη εικόνα της ανθρώπινης μορφής και αναπτύσσεται καθ' ομοίωσης της. Η Ατομικότητα, που έτσι δεν μπορεί να λειτουργήσει στο δικό της επίπεδο, δεν αναπτύσσεται και παραμένει ανεξέλικτη. Όσο για την Προσωπικότητα, εκφυλίζεται σε μια καρικατούρα του εαυτού της. Από αυτή την κατάσταση μπορεί να ελευθερωθεί μόνο με τον Τρίτο Θάνατο, ο οποίος βοηθάει την Ατομικότητα να επιβληθεί. Αν πάντως ο Τρίτος Θάνατος είναι ατελής, η κατώτερη ψυχή θα συνεχίσει να ονειρεύεται πάνω στο αστρικό επίπεδο. Αυτό μας οδηγεί στο ζήτημα του Πέμπτου Θανάτου.
Συνεχίζεται....
Dion Fortune: The Cosmic Doctrine
